eerste week Malawi

door mijn onhandigheid is dit verhaal nu pas geplaatst, moest eigenlijk voor het eerste ...maakt niet zoveel uit

Na een vrij gruwelijke reis van 48 uur - door een vertraging Amsterdam- Frankfurt (door een drone nota bene) , waardoor mijn vlucht naar Johannesburg pas weer 24 uur later ging- pas zondagmiddag aangekomen; hartelijke ontvangst door Job Calis, de held die samen met een gepensioneerde Engelse Pediatric Intensivist uit Bristol deze IC heeft opgezet.

een hoop indrukken deze eerste week....voor de medisch geïnteresseerden daarover later meer...

zaterdag eindelijk vrij, en een heerlijke luie dag. Maar zo aan het einde van een dag zonder iemand om je heen wordt het wel een beetje saai, en dan is er nog de hele zondag. 

Het huis is prima , doet wel denken aan ons oude tropenhuis in Moshi, maar alles is ( nog meer )aftands en oud. Je went daar snel aan - ook omdat het gelukkig wel schoon gehouden wordt door een vriendelijke Malawiaan (Thomas) die het huishouden doet en kookt. Maar wat reparaties en een verfje zouden het wel doen opknappen ! En de tuin ook : prachtig groen, lush, maar volkomen verwilderd...

Datzelfde zie je overal, in het ziekenhuis (behalve het Mercy James, het centrum waar ik werk), en ook bv op de sportclub waar ik net was. Het heeft een zwembad, tennisbanen, een gym, een restaurant, een voetbalveld en een een golfbaan. Maar plafondplaten hangen naar beneden, tegels zijn uit de vloer, de kleedkamer van het zwembad is te vies om te beschrijven en stinkt naar pis. En dat is de duurste club van het land zo ongeveer. (nou ja ik betaal 50 E voor 2 maanden lidmaatschap....maar iedereen vindt dat duur !). Ik ben daar maar temporary member geworden om veel te kunnen zwemmen en op die manier mijn rug wat te "behandelen""

De brave man achter de balie moest eindeloos rommelen in laatjes om eerst mijn lidmaatschapskaart te vinden, daarna een bonnetje voor de tennisbaan uit te schrijven, enzovoorts. Met een rekenmachine rekende hij uit hoeveel 2 x 1700 kwatcha is, en hoeveel hij terug moest geven van 2 briefjes van 2000. Dus elementair rekenen hebben ze misschien nooit gehad...terwijl hij wel mooi engels sprak....hoe kan een land ontwikkelen als zelfs je basisonderwijs niet op orde is. (dit is niet deze ene observatie waarop ik dat baseer , maar ook uit gesprekken met een wel hoog opgeleide Malawiaanse , Donna, die haar jeugd in Canada heeft doorgebracht en nu CEO van het Mercy James is, en met wie we gisteravond een gezellig diner hadden )

het is zo makkelijk om in een soort lamentatie te vervallen....maar je begrijpt gewoon niet hoe mensen zo's rotzooi van hun eigen leefomgeving kunnen maken.

Gisteren had ik een kort gesprekje met mijn askari (nachtwaker ) : hij heet Jacob. Is denk ik een jaar of 40. De brave man loopt vanaf s avond een uur op 7 tot de volgende ochtend buiten in de tuin (of onder een afdakje bij het huis), als nachtwaker. Ik breng hem voor mijn naar bed gaan een thermos met thee (met veel suiker) en een paar boterhammen met boter, en wat koekjes. Hij nam afscheid, want hij ging een week naar zijn familie, op 2 uur (met een busje denk ik) afstand hiervandaan, Hij heeft 4 kinderen , 7 tot 14.

4 kinderen !....met dit lullige baantje.....zo treurig....en hij is zo vriendelijk

Ik denk maar niet teveel na over zo'n leven....ik kan het nauwelijks bevatten

Ziekenhuis hetzelfde : enorme overcrowding , overal drommen mensen die geduldig , lijdzaam op hun beurs wachten. alles afgebladderd, electriciteitsdraden en schakelkasten half erbij hangend, open en bloot. Tussen al die chaos wel een mate van organisatie die weer een trapje hoger is dan ik uit Tanzania ken...met name in de Pediatric wards.

Maar later over het ziekenhuis : vandaag na een lui ontbijt en NRC lezen (wat een luxe, gewoon de zaterdagkrant op je tablet) naar de "shoprite"", de grote shopping Mall ; en daar boodschappen gedaan . Dat is natuurlijk al een uitje :-)....

Ik verplaats me met de Rav4 die bij het huis hoort , een mooi 4 wheel jeepje van Toyota....

met als speciale feature een onvindbaar knopje onder het dashboard waardoor de auto automatisch stopt na een paar honderd meter , tenzij je dat indrukt....

Het is natuurlijk gemaakt als anti -robbery installatie , maar niet alleen de dieven zullen het knopje (waarvan ze het bestaan niet weten natuurlijk ) onmogelijk vinden...met als gevolg dat ik al diverse keren midden op de weg stil ben komen te staan....wat weer een toeterfestijn oplevert...... maar oefening baart kunst, het gaat nu beter..

in de middag als kersvers clublid gezwommen (het is een mooi bad van zeker 30 M lengte en ik kan hier goed trainen , ook niet veel chloor).

nu weer terug in mijn tropische tuin...en ontdekt dat er een nest met hamerkoppen hoog in een van de bomen zit. Ik zal proberen een foto up te loaden...het zijn grappige beesten om te zien.

Morgochtend (maandag 1-4 , echter bloedserieus, geen grap) ben ik voor het eerst zonder backup op de IC; Pat gaat een paar dagen op stap met bezoekers...dus duim maar voor me