terug in Covid Nederland

27 maart 2020 - Den Haag, Nederland

Lieve mensen,even een afsluitend bericht , inmiddels vanuit Nederland. Mijn oorspronkelijke plan, om via Nairobi en Moshi , 2 extra vliegbewegingen, en een busreis van 8 uur door 2 landen (Kenya en Tanzania) terug te reizen, teneinde mijn oude ziekenhuis (KCMC) en vrienden te bezoeken, heb ik net op tijd laten varen. De terugreis was wel even spannend. Het begon op het vliegveld in Blantyre, waar de douane constateerde dat ik de termijn van mijn visum had overschreden...je moet elke 30 dagen naar het customs office in Blantyre - een gebouwtje nog uit koloniale tijd, geheel niet berekend op deze toestroom - waar je in een warme slowmotion bij 3 verschilende loketten moet wachten, stempel halen, betalen, recu ophalen, wachten, weer stempel krijgen - kortom een halve dag verknallen. Ik wist dit van de vorige keer, maar door verkeerd advies  (het is niet meer nodig) en door verkeerd lezen van de kleine lettertjes, deze keer nagelaten. Resultaat : 1000 USD boete. Mijn pleidooi dat ik toch als volunteer 3 maanden voor hun eigenste Malawiaanse kindertjes had gezorgd (ja op zo'n moment trek je alle registers open haha) viel op 's douanes dienstkloppers dovemans-oren...inmiddels was het instappen begonnen, was dit waarschijnlijk mijn laatste kans naar huis te vliegen , en was de goede man weggelopen met mijn paspoort...dus heel snel verdwenen mijn opties : en je gelooft het niet , maar de creditcardlezer deed het niet , zodat ik gedwongen was mijn 300 cash dollars achter te laten , zonder recu.(nou ja beter dan 1000 met recu)  Stomstomstom, je moet voor dit soort gelegenheden gewoon een 50 dollarbiljet klaarhebben in je achterzak...en ik denken dat ik bereisd ben.

De kist zat tjokvol, oa met flink veel chinezen (Air Ethiopie vliegt keihard door op China) ,deze gingen allemaal naar Beira, in Mozambique. Daarna, richting Addis , was het rustig, maar het vliegveld in Addis is een grote smeltkroes, een krioelende massa mensen vanuit alle werelddelen. Op de grond zittend, zover mogelijk weg van het gekrioel, vond ik mijn collega Juliet , via andere routes op weg naar de UK. Vanuit onze lage positie hebben we genoten van alle verschillende "corona-uitrustingen" die voorbijkwamen : van helemaal niks, tot volledige maanpakken met gasmaskers...

In Wenen aangekomen voor het laatste stuk,bleek  Austrian air alle vluchten naar Amsterdam te hebben gecancelled - maar op deze laatste dag wilden ze nog wel omboeken, zodat ik via Frankfurt Amsterdam bereikte.

OP de dag van ons vertrek heeft ook het gouvernement van Malawi een aantal maatregelen afgekondigd : grenzen dicht en zelfquarantaine voor mensen uit risicogebieden. In het land zelf zijn nog geen gevallen, maar het geheel ontbreken van tests zou daar zomaar een verklaring voor kunnen zijn.

Het is nu ruim een week na mijn terugkeer, en over de onwerkelijke situatie in nederland , en andere getroffen landen, hoef ik niet te schrijven. Maar wat gaat dit voor Afrika betekenen ? Mijn "baas" de Malawiaanse anesthesiste Stellah, meende dat "God will protect Malawi". Het is geen strategie waar ik mijn geld op zou inzetten. Maar hoe zo'n epidemie in een land als Malawi verloopt...lijkt me heel moeilijk te voorspellen. In ieder geval zal het min of meer het "natuurlijk" beloop zijn. De interventies zoals toegepast  in Westerse landen, zoals social distancing, zelf isolatie , testen , grootschalige opvang met zuurstof en intensive care behandeling van de zieksten, zijn allemaal onuitvoerbaar hier. Anderzijds weet je niet hoe een immuunsyteem , gepokt en gemazeld door bacteriele en parasitaire infecties - maar ook weer beinvloed door matige en eenzijdige voeding - reageert op zo'n virale aanval. Feit is dat we hier veel minder vaak virusziekte constateerden - maar dat kan ook weer een gebrek aan diagnostische mogelijkheden, en aan diagnostisch "acumen" zijn. En bijvoorbeeld bronchiolitis bij zuigelingen , toch bij uitstek een virale aandoening , zij het lang niet altijd alleen door RSV, was hier weer wel heel prevalent. Kortom , ik weet het niet, maar houd mijn hart vast , voor al die landen met minder goed ontwikkelde gezondheids zorg...maar ook voor dicht opeengepakte massa's mensen elders, zoals in de Libanese, Syrische , of Griekse vluchtelingenkampen (Camp Moria op Lesbos - toen wij er waren woonden er 2000 mensen, nu 20.000 !)

zoals bij iedereen is mijn agenda goed opgeschud - mijn reis naar Jan en Martine in Oslo, om tijdens de paasvakantie een helpende hand te zijn met de kids, Martine is dan ongeveer uitgerekend - gaat uiteraard niet door (Noorwegen zit op slot). De 2 weken met Rotaplast naar Arusha (ik zou met mijn oude maatje Rene Vreuls het kindergeneeskundige gedeelte doen) is gecancelled. Ik heb mijn hulp aangeboden in het JKZ/Haga, maar voorlopig kunnen ze het zonder de oude knarren - dus we wachten maar af. Mijn nieuwe kleindochter Olivia heb ik van enige afstand bewonderd... Het opgesloten zitten in mijn heerlijke huis met tuin in Den Haag vind ik vooralsnog niet echt een straf...ik groet jullie en wens eenieder sterkte in deze rumoerige tijden !!

Foto’s

6 Reacties

  1. Anja Schmitz:
    27 maart 2020
    Een wereld van uitersten, waar het uiteindelijk voor iedereen neerkomt of jij en de lieve mensen om je heen gezond zijn .....daar waar je wiegje/bed staat bepaald uiteindelijk in grote mate hoe groot de kans is dat dat eerste je ook ten deel valt.
    Het viel mij vanmorgen op bij het boodschappen doen dat de Westlandse begroeting 'Mooooh' (goedemorgen) inene veranderd is in 'nog gezond?'...
  2. Rick:
    27 maart 2020
    Mooie verhalen Nandoe! Brings back many memories. Je fotos zouden van elk Oost Afrikaans land kunnen zijn. Heerlijk and welcome back! Kwaheri!
    Rick
  3. Jeroen Nauta:
    27 maart 2020
    Welkom thuis Alfred.
  4. Paul:
    28 maart 2020
    Welkom terug Alfred. Weer een prachtig verhaal over jou reizen over deze bizarre wereld.
  5. Jacques:
    28 maart 2020
    Dank voor je voorlopige slot, Alfred!
    Maar hopen dat de grootste ellende Malawi en andere genoemde gebieden bespaard blijft, wat wellicht naïef is te denken. Welkom terug in het enigszins veilige Nederland.
  6. Chantal:
    29 maart 2020
    Toch fijn dat je weer thuis bent in het Haagse, al was het reisplan en het bezoeken van Jan en gezin leuker geweest!
    Het is op dit moment eng rustig in het Jkz.
    Mooie foto's, dat is een trip through memorylane voor mij, leuk!