voor de medicos

spoiler alert : niet medisch ingewijden zouden dit verslag minder aantrekkelijk kunnen vinden !

Op de afdeling ligt een joch van 6 met cerebrale malaria . Hij heeft uitgebreid hersenoedeem, maar zijn comaschaal is eigenlijk heel goed. Hij doet toch mee aan het onderzoek (vanwege het hersenoedeem, en daarom ligt ie aan de beademing., een beetje ongelukkig rond te kijken....het onderzoek dat deze amerikanen hier uitvoeren zou eigenlijk ook nog een derde "treatment leg"" moeten bevatten, waarbij het hersenoedeem niet met (hyper)ventilatie maar met hypertoon zout wordt behandeld (en dat is natuurlijk voor een Afrika het meest zinnige alternatief) maar daarvoor is nog steeds geen toestemming , omdat hypertoon zout in M niet als geneesmiddel staat geregistreerd !!!! terwijl het gewoon gebruikt wordt voor van alles en nog wat....zo gaat de kans op een nuttige uitkomst van een groot en duur onderzoek verloren doordat ergens in een ministerie of andere instantie iemand ...nou ja laat ik maar diplomatiek blijven...het misschien wel te druk heeft. 

we zien veel chirurgie...Borgstein de stichter van dit hele project is kinderchirurg tenslotte  . Veel dysmature kinderen met gastroschizis....gewicht vaak onder de 2 kilo...en vaak zijn ze al dagen onderweg voordat ze geopereerd kunnen worden. Het duurt weken voordat de voeding op gang komt, en we zijn nu net begonnen met voorzichtig TPN te geven; Job heeft ergens een enorme voorraad weten te regelen. Maar de Klebsiella waarmee de afdeling gekoloniseerd is ligt op de loer en velen van deze groep kinderen sneuvelen helaas. Maar er zijn ook successen : een meisje met een helemaal verlittekende en fistelende oesophagus (door drinken schoonmaakmiddel ) kreeg een maaginterpositie : letterlijk werd haar maag vastgemaakt aan het proximale stukje slokdarm !.Op mijn voorstel  haar zuurremming te geven was het antwoord : niet nodig, want bij het verwijderen van de oesophagus doe je automatisch een dubbelzijdige vagotomie - ...duh....best lang geleden , die anatomie . Het  beademen met zo'n maag in je thorax viel me nog mee, en nu zit ze rechtop slokjes te drinken voor het eerst in jaren (ze had daarvoor een gastrostoma).

Een baby van 8 maanden , al meer dan een week aan de beademing, heeft zo'n vies pleura empyeem met schotten. De drains lopen voor geen meter...een VATS hebben ze niet , en de chirurgen zijn - begrijpelijk -  huiverig voor (mini) thoracotomie. Dus (via onze voortreffelijke directrice, de Canadees-Malawiaanse , die stad en land heeft rondgebeld) een ampul Streptokinase weten te bemachtigen, protocolletje gemaakt , en begonnen met pleurale instillaties : de drains lopen als een trein nu, hopelijk gaat dit werken !

ik sprak al eerder over de onevenwichtigheid van met name de toeleverende diensten....en dan zie je hoezeer alles van elkaar afhankelijk is. Voor het starten van TPN willen we leverfuncties weten....alles netjes geregeld, maar dan krijg je terug dat ""the machine has broken down"", en kun je dagen geen labwaarden krijgen. en dat geldt ook voor bv de bloedbank....de aanvoer van bloedprodukten is afhankelijk van allerlij variabelen als de dag in de week, al dan niet schoolvakanties, veel regen, of het functioneren van "tthe machine"".

De rontgenafdeling is een andere zwakke broeder, zo erg dat niemand meer rekening houdt dat er iets met je aanvraag gebeurt, en de meesten eigen echo's maken.

Wij maken ook onze eigen thoraxen en BOZ, en zelfs een keer een contrast-studie (bij een kind met een oesophagus atresie, na operatie, om te zien of er passage was) ....dan moet je dus bedenken hoe snel je na het slikken de foto maakt (snel dus) ...ook van die zaken waar ik nooit over heb nagedacht.  De enige hartecho die ik heb gemaakt was om een tamponnade uit te sluiten (bij een bloedend kind die collabeerde na een Kasai operatie , 4 H's en 4 T's weet je nog) , iets anders is me nog te hoog gegrepen. het kind had geen tamponnade , overigens ...

de zwakte kan ook in de eigen organisatie zitten ...beneden hebben we een soort Extra Zorg afdeling (met 1 permanente verpleegkundige voor 4 pats, heel luxe)...van daaruit  gaan ze naar "nursery"" (couveuzes, sat meters) of zaal. Maar daar is maar 1 verpleegkundige voor iedereen. We vonden dat het zo slecht ging met sommige patiënten na die overgang, en  kwamen er toen achter dat ze hun medicatie helemaal niet kregen.....antibiotica, pijnstilling, you name it....

toen bleek : op zaal moeten de moeders zelf de medicatie gaan vragen bij de verpleging , en toedienen ; terwijl op het EZ zaaltje de verpleging dat doet. Logisch vanuit personeels-schaarste ,geredeneerd , maar het is wel handig dat iemand dat dan ook aan de moeders vertelt....

nu we toch op zaal zijn; we geven een high five aan een 10 jarig ventje dat aan een enorm hemangioom van zijn tong is geopereerd, en nu een tracheostoma heeft maar daarmee moeiteloos door de gang sjeest ; samen met zijn nieuwe vriend Willie, de hyena boy...ergens vorig jaar is hij aangevallen door een hyena die zijn halve gezicht heeft op gegeten : van links en profil is het een gewoon mooi jongetje, van rechts kijk je in een open gat naar zijn tanden, kiezen, tong en oogkas...allemaal moooi genezen, en wachtend op een serie plastisch chirurgische correcties....Ook Willie rent hier vrolijk lachend door de gang....

Op genoemd EZ zaaltje 2 uro/nefro kinderen waar ik me (met hulp van Paul Vos via app en telefoon , dank je Paul, dat helpt echt enorm ) ) als de huispediater mee mag bezighouden.....beiden enorme hydronefrose , megaureteren , mogelijk door kleppen (hoewel bilharzia bij de oudste ook nog in de dd staat)...beide met catheters in ...dus metabole acidose , poly urie, zoutverlies, Kalium gedoe, infectie, ondervoeding , bakpoeder als goedkoop alternatief voor na Bic...het komt allemaal langs.....

lieve bloglezers...dit was even bijpraten met de vakbroeders en zusters.....mijn tijd hier zit er alweer bijna op, nog een weekje. Ik ga als uitsmijter met een gezelschap het laatste weekend nog de Mulanje op : een bergmassief hier 1,5 uur rijden vandaan. Hopen dat de knie het houdt....daarna naar huis en nog  net op tijd om zoon Jan, Martine en de 2 kleintjes die nu even bij mij op de hooftskade zijn ingetrokken , uit te zwaaien op weg naar hun Noorwegen avontuur ....

Dank voor al jullie reacties op de verhalen, dat maakt het schrijven leuk....en tot snel maar weer in NL . XXXA