voor de medics

er zijn dus 6 bedden op de IC...in principe zijn 1 a 2 bedden gedurende een half jaar- ten tijde van het malaria seizoen - bedoeld voor een malaria research project : kinderen met cerebrale malaria worden in verschillende treatment armen gedaan- met en zonder beademing/hyerventilatie om hersenoedeem te behandlen, en krijgen veel onderzoeken zoals MRI's. Wordt uitgevoerd door University of Michigan !. Dus high tech research op 50 meter afstand van ellendige armoede...maar het valt te verdedigen ...er zijn veel onbeantwoorde vragen betreffende cerbrale malaria. In principe zijn er dan 3-4 chirurgische bedden....uit het hele land (Malawi telt 17 miljoen inwoners) worden kinderen ingestuurd, met bv oesopahgus atresie, of  gastroschizis : ze doen er natuurlijk dagen over om hier te komen, geen IC transportdienst hier. Dus vaak al ondervoed-uitgedroogd-geinfecteerd- en sowieso meestal knetter dystroof.  De operatie door een van de drie kinderchirurgen is niet het prbleem - de narcose evenmin..die wordt gedaan door ACO's Anesthesia Clinical Officers - eigenlijk een soort PA's (mensen met een korte medische opleiding, geen arts- en dan doorgeleerd in de anesthesie. het zijn 4 vrouwen, (Rachel, Polina, Blossom en Beauty - heerlijk die namen)en een man. Ze zijn superhandig, stoppen lijnen in de kleinste kids, intuberen, geven gas,beademen. Zij zijn eigenlijk de fellows op de IC. An het hoofd van dat trainingprogramma staat een klein vrouwtje, 1.55 m, met een toeter van een zwangere buik,: zij is de enig pediatric anestheist in het hele land, . Ook is er nog een aardige Congolees, die hier het vak heeft geleerd en weer terug gaat naar de Congo : South South cooperation in de praktijk !!; 

De ellende begint helaas in de postop fase : er heerst een -dikwijls multiresistente- Klebsielle op de afdeling, en ondanks alle goed zorgen, beschikbaarheid van Amika en Meronem, verliezen we daar veel kinderen aan, vooral die kleintjes.

Maar er is meer pathologie : zo was er  de eerste dag een jongen die een een necrotisch been had, door een embolie uit een grote vegetatie op zijn mitralisklep (die waarschijnlijk door acuut  rheuma beschadigd was tevoren).Hij zou worden geopereerd (amputatie) maar collabeerde op de afdeling, waarschijnlijk door een grote veneuze embolie uit zijn necrotische been - reanimatie mocht niet baten.

En een andere jongen, met een ileus/peritonitis en echt in koude shock-zoals we het allemaal leren op de apls maar eigenlijk niet(meer) zien -die konden we gelukkig met oplijnen, veel vocht en antibiotica ten goede keren. Of een bronchiolitis die het echt niet ging redden : nu al dagen aan de beademing , maar ik heb goede hoop dat die het wel trekt...

Voor mij wel weer veel om  van heel ver weg terug te halen....nog afgezien van de veranderingen : maar lijnen en intuberen gaat gelukkig goed, thank the lord voor propofol en ketamine (werd vroeger ook veel minder gebruikt) .

Dankzij de goede hulpkrachten heb ik toch wel vooral een chef functie...en dat is ook wel nodig want echt een langere termijn strategie maken is voor de ACO's moeilijker....verder is er hier wel meer hiërarchie dan bij ons- hoe ook eraan wordt gewerkt mensen zelf hun verantwoordelijkheid te  laten nemen - bijvoorbeeld door je tegen te spreken.... de artsen kunnen dat wel (wel op een heel schromelijke, beleefde , engelse manier) maar de ACO's of de verpleging zullen dat niet snel doen ....je moet ze echt aansporen hun visie te geven.

Vrijdag hadden we een M&M meting (mortality en morbidity) , en alle doden van de afgelopen maand werden uitvoerig besproken. Dat gebeurt trouwens in het grote ziekenhuis (QUECH) ook, in een dagelijkse overdracht . Dat is een zaal met slechte acoustiek , waar zeker 30-40 mensen elke ochtend luisteren naar de nachtdienst...de 1 minuut patienten worden daar weggelaten- maar de probleemgevallen en doden worden uitgebreid besproken, en het niveau van de discussie is hoog....mijn initiële probleem was  dat ik alle verschillende Engelse accenten moeilijk kon volgen, en bovendien hun van de afkortingen ritselende jargon maar deels snapte - maar dat gaat langzamerhand beter - Engels is hier bijna niemands moedertaal, al helemaal niet van de Malawianen- maar Spanjaarden , of bijvoorbeeld Ieren...probeer die ook maar eens te verstaan in een galmende ruimte ....