Welkom op mijn reisblog!

Welkom op mijn reisblog bij Reislogger! OP de hoogte blijven van mijn belevenissen? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst!

Hallo ,dit wordt mijn reisblog of hoe zoiets ook heet...ik weet niet precies hoe het werkt, maar ik denk dat je een waarschuwing krijgt wanneer ik iets geschreven heb, zodat je dat kunt lezen mocht je dat willen. Op deze manier hoop ik je een hoop ellenlange emails te besparen...

Spoiler alert : het zal redelijk vaak over medische zaken gaan - dat vinden mijn doktervrienden nu eenmaal leuk - denk ik, maar anderen niet ; het is niet anders..

Als je het Queen Elisabeth Central Hospital (QUESH voor intimi) binnenloopt komt onmiddellijk het Afrika gevoel boven : lange gangen , overdekt met donkerrood geverfde golfplaat , die de  "wards"verbinden. heel veel mensen , in de gangen, op de grasveldjes ertussen, slapend, wassend, etend. Spaanplaten doordrenkt van schimmel en vocht die half omlaag hangen; electriciteisdraden en openhangende verbindingskasten die tot een aangepast denken over veiligheid nopen...

en overal die doordringende, meestal niet onaangename, geur van Afrikaanse lichamen. Zweet, en vuil , natuurlijk....(die van mij zat er ook bij, want we hadden dagen geen water , mandiën met een emmertje geblazen) ....in het JKZ had je ook geuren...meestal wist je wel uit wel deel van de wereld de familie kwam als je de kamer binnenkwam (Turkije , Indië,Hindoestaans )) maar deze geur is weer anders...

de kinderafdelingen...mijn getallen zijn niet precies,maar...er liggen ruim 300 kinderen in de verschillende wards , 50 - 70 opnames per dag , enkele doden per dienst.

Op de SEH zien ze honderden kinderen per dag. Op de zuigelingenafdeling liggen rijen kinderen met bronchiolitis te steunen en te pompen aan een soort lokaal vervaardigde CPAP / Optiflow (Pumani geheten). Ik zal fotos maken. Zuurstof komt van oxygen concentrators. Andere afdelingen zijn efficiënt opgedeeld in routinezorg en "high dependency""...maar hulpmiddelen zijn beperkt. Diagnostiek : foto's met moeite, duurt lang, echo's afhankelijk van operator en beschikbaarheid echomachines, , basaal lab : mogelijk maar lange "turn aroundtijd"" (prik je een bili als je een venapunctie moet doen en het resultaat een dag duurt ?); onco afdeling wel mooie en goed georganiseerde uitzondering, waar men tegen een beperkt aantal geselecteerde kinderkankers (Wilms, Hodgkin en NHlymfoom, leukemie)  met goed aangepaste en lokaal geëvalueerde protocollen een impact maakt (een delegatie van het PMC, met Trijn Israels en ...Auke Beijsbergen, was hier afgelopen week !).......maar de getallen zijn ongelooflijk , en de pathologie ook.

We lopen nog zo'n lange corridor uit, staan weer in de zon die inmiddels al lekker brandt, steken over naar een nieuw en hagelwit gebouw : Het Merci James Centre...neergezet met geld van ...onder andere Madonna's Stichting Raising Malawi (een van haar Malawiaanse geadopteerde kinderen heet zo) - maar ook een Noorse NGO doet veel, oa Malawiaanse PICU zusters naar Oslo halen om ze te trainen, en er zitten ook Noren hier. En een Amerikaanse stichting (Physicians for Hope)...het is eigenlijk begonnen als een kinderchirurgische afdeling...Eric Borgstein - tengere, tanige zestiger , kinderchirurg, geboren en getogen in Malawi, mooie kop met een wie doet me wat uitdrukking met humoristiche twinkel in de ogen - chirurgischer dan hij komen ze niet snel - en de IC is een voortvloeisel van het feit dat postoperatief de sterfte onaanvaardbaar hoog was..

het verschil met het QUECH is enorm...witte tegels, zalen , nette toiletten , kamers voor staf . Een soort extra zorgkamer met 4 monitoren en een paar infuuspompen ; zuurstof en zuig uit de muur.

We gaan een trap omhoog naar het OK complex (3 OK's , niks op aan te merken) en  een zesbeds IC  : Dräger ventilators , in ieder geval 3 van het laatste model ; een oude babylog, en ergens nog een Evita; alle bedden monitors ; werkende kapnometers ; infuuspompen (te weinig); een verrijdbaar rotgenapparaat, een echo apparaat.Een bloedgasapparaat ; In het belendende kantoortje puilen alle kasten uit van ....noodzakelijke medicatie , cardiotonica, antibiotica, pijnstilling ; centrale lijnen, arterielijnen , botnaalden....kortom allemaal zaken waarzonder je geen dag IC kunt doen, maar waarvan de officiële aanvoer hetzij niet existent , of op zn minst heel onbetrouwbaar is. Maar het beteken ook :voorraad bijhouden, op tijd bestellen (duurt vaak weken tot maanden).

Het is onvoorstelbaar wat een organisatie er komt kijken bij zoiets....allemaal mensen en afdelingen die bij ons gewoon hun werk doen zonder dat we veel erg in hebben : de verpleging, de apotheek, het lab , het baclab ,de medisch-technische dienst , de technische dienst (electriciteit, water ) de schoonmaak.,voorraadbeheer...en hier is niets daarvan vanzelfsprekend.......dus, ik heb groot respect voor de organisatoren, de mensen die dit hebben opgezet...Eric, Job Calis uit AMC plus zijn achterban, Pat Weir de Engelse Paediatric anesthesist / intensivist die hier nu al 2 ? jaar werkt, en alle Malawianen en buitenlanders die hier hun ziel en zaligheid inleggen..

en het toont ook de kwetsbaarheid - ondanks alle pogingen om het een "ingebed""geheel te laten zijn , is het verschil met de rest heel  groot, en is de donor afhankelijheid  groot, zodat je vraagtekens kunt zetten bij de uiteindelijke levensvatbaarheid van dit project in een van de armste landen van Afrika en zelfs de wereld.

We gaan de zaal op, want jullie willen natuurlijk weten wat daar zoal ligt, en wat ik daar doe, en hoe het mij vergaat.....daarover de volgende keer meer.

Ik heb net 4 dagen voor het eerst zonder babysit op de achtergrond (Job is terug in NL, en Pat is op stap in het land met bezoekers) gewerkt : dat zijn lange dagen overdag, en dan nog de avond en nacht erbij "on call"" - ik vond het spannend , enerverend, soms drukkend, en een crashcourse in ped.intensive care....Vandaag en morgen heerlijk vrij, ik heb uitgeslapen, de zaterdag NRC gespeld op de veranda (op mn tablet), lang getelefoneerd met het thuisfront,  mn haar laten kortwieken bij een Indiër , getennisd met een paar andere oude mannen op de club, 15 banen gezwommen daarna, een koude Carlsberg gedronken op de club en ga morgen een golfles krijgen - kortom keurig pensionado gedrag.. tot laaater