de man met de zeis

onze shamba boy (mm klinkt nogal koloniaal...tuinman dan maar) in Tanzania maaide het gras met een soort scherpgeslepen auto-bladveer die hij losjes zwaaiend als een zeis gebruikte - het schoot niet heel erg op maar zo ging dat nou eenmaal - ik heb zelfs een keer een grasmaaier gekocht of meegenomen uit NL maar die heeft nooit de schuur verlaten.....en hier...30 jaar later....zie ik hetzelfde fenomeen; aangepaste technologie heet dat...overigens is het gras mooi kort.

maar over die man met de zeis gaat dit stukje niet ; wel over magere Hein , the grim reaper...zo voel ik me wel eens dit vak hier uitoefenend...en dan spookt dat ellendige lied van Leonard Cohen (you want it darker , met zware stem gezongen , hij stierf korte tijd later) ook nog door mn hoofd. Op maandag en dinsdag overleden 2 kinderen aan de beademing (OK, klein, , onder 2 kilo, eentje had een duodenumatresie die pas na 2 weken kon worden geopereerd, kreeg een klaplong (het filmpje), icterus, Klebsiella sepsis etc, de ander een gastroschizis , oedeem all over, pulm hypertensie en hield op met plassen)...gelukkig konden we de bronchiolitis eindelijk met succes ectuberen , en ging de oesophagisatresie ook goed....maar dat zijn nog soort van ingecalculeerde doden....doordat je een ic hebt , kunje sommige kinderen, die anders zeker dood zouden gaan, misschien redden....maar dat lukt vaak niet 

Lastiger zijn de verzoeken vanuit de afdeling/wards, SEH. Je moet voortdurend afwegen , voordat je ""all out gaat"", wat de prognose kan zijn. Er zijn afspraken, maar veel grijs gebied. Het punt is...je kunt niet zoals bij ons bv in de neonatologie, beginnen in geval van twijfel, en ophouden bij voortschrijdend inzicht. Extuberen, afkoppelen, is er niet bij. S 'lands wijs s"lands eer (of omgekeerd ?) en ik zal de laatste zijn dat te willen veranderen. Met het gevolg dat je dus loeiend moet uitkijken niet een lost case aan de beademing te leggen.

Dus dan word je gevraagd op de spoed : RTA (road traffic accident) > 4 uur geleden- convulsies vanaf impact, coma score 1-2, decerebrate posturing (recht uit t apls boek), en zakkende sats , bloed uit mondkeelholte.....bij ons zou er een tube ingaan, CT scan of MRI, stabiliseren en dan kijken wat er over is....maar hier zou dat 99% zeker tot een beademde diepcomateuse patient zonder preciese diagnose lijden die niet meer van de beademing komt...en een schaarse IC plek (4 plekken, voor het hele land) ...zou bezetten. Bovendien is de beschikbaarheid van CT , en van de neurochirurg, op zn best gezegd wisselend. dus.....geen IC, einde oefening.

De Malawiaanse collega's zijn dit natuurlijk al wel gewend, maar juist doordat er nu wel een IC is wordt het dan toch gevraagd....maar afgezien van deze wat heftige momenten was het werk deze week ietwat rustiger...ook omdat ik er zelf beter inkom , de ervaring met beademen en sederen etc weer terugkomt uit de diepte etc. 

Het weekend was vrij, en heb ik mooie tocht gemaakt naar het Zomba plateau, een enorm bergmassief dat pal uit de vlakte oprijst en bedekt is met dicht tropisch regenwoud...althans op de flanken want bovenop is ontbossing en erosie de grote vijand.....omhooglopend zie je enorme takkenbundels (van 3 meter lengte en een mensenlichaam dik op je afkomen schommelen...bij nadere beschouwing blijkt er een mens(je) onder  te lopen, vaak zelfs een vrouw , die die enorme lading naar beneden draagt...ik zal fotos uploaden. Dus die ontbossing vindt voor je neus plaats... En tegelijkertijd zijn er overal herplantingsprogramma's (met saaie eucalyptusssen) ...maar wellicht gaat het hier om toegestane kap, in een soort community involvement met het conserveringsprogramma....heel veel dingen die je hier ziet kun je niet direct vatten ,  ...zouden logischer en beter moeten in onze ogen , maar tegelijkertijd wordt alles verklaard  door de onbevattelijk grote armoede... (gemiddeld inkomen 800 dollar per jaar = nog geen 2,5 dollar per dag) dan ben je uitgeluld...de prijs van een latte bij Starbucks......

Op de berg kwamen we drie jongedames tegen, die een beetje de weg kwijt waren en gelukkig achter ons (en onze gids) de weg terug konden lopen...een Nederlandse ,had vrijwilligerswerk gedaan in Mombassa, straatjongens opvangen ; een Zuidafrikaanse - had 2 jaar Engelse les gegeven aan Chinese kinderen ! (uit avontuur, maar ook omdat het goed verdiende en je Zuidafrikaanse Randen slecht converteerbaar zijn ) en nu lesgaf aan Malawiaanse kinderen, en een Israelisch meisje....ik vond ze alledrie stoer , geïnteresseerd, internationaal , niks patatgeneratie/generatie Y of wat dan ook.

OK dat wastie weer , vergeet niet je even aan te melden mocht je dat willen, dan krijg je een mailtje bij een nieuw verhaal....